Powrót własny to cecha osoby, przejawiająca się w aktywności z maksymalnym wykorzystaniem wysiłku, wiedzy, umiejętności i siły psychicznej. W zależności od zakresu wykonywanych czynności odróżnia się, w jaki sposób dawanie siebie przejawia się w pracy i miłości, w służeniu ojczyźnie i graniu, opanowaniu nowego i ulepszeniu istniejącego. Takie zastosowanie sił własnych przy maksymalnej prędkości jest w pewnym stopniu porównywalne do poświęcenia, ale ma granicę manifestacji, a następnie poświęcenie nie ma granic (a raczej śmierć może być jej ograniczeniem, jako zatrzymanie wszystkich procesów).
Powrót własny to działanie na granicy własnych zdolności, produkowane bezinteresownie i oczywiście (tutaj można mówić o szczerej miłości lub pasji do pracy). Oczywiście oznacza to pewną ofiarę ze względu na wybraną ideę lub osobę, ale taka ofiara wciąż ma rozsądne granice (kierując się tym uczuciem, możesz dać wszystkie oszczędności, ale nie życie, czas na sen, ale nie na połowę narządów).