Co zrobić, jeśli nie chcesz żyć

Co jeśli nie chcesz żyć? Ciosy losu, miażdżące porażki i bolesne straty mogą towarzyszyć jednostce na każdym odcinku ścieżki życia. Czasami zdarza się, że świat traci kolory, znika nadzieja, znika sens życia. Właśnie w takich chwilach znika pragnienie walki i dalszego istnienia. I wielu zaczyna się zastanawiać, co robić, jeśli w ogóle nie chcesz żyć? Tego typu trudne chwile, mimo wszystko trzeba pokonać, nawet jeśli chcesz się poddać. Bez względu na przygnębiające i bolesne sytuacje napotkane przez osobę w segmencie fazy życia. Ważne jest, aby nie ulegać ich wpływom. Wszakże każdy mijający dzień niesie ze sobą coś nowego, wcześniej nieznanego, interesującego. Dziś niebo jest czarne i burza z piorunami, a jutro niebo iskrzy się różnymi kolorami odbijającymi się w ciepłym słońcu.

Podobnie dzieje się w ludzkiej egzystencji. To tak, jakby dzisiaj nie ma wyjścia z wielu problemów, ale jutro coś się dzieje, co rozwiązuje wszystkie problemy za jednym zamachem. Przecież wszystko można naprawdę dostosować lub poprawić, tylko śmierć jest nieodwracalna. Dlatego, tak długo jak jednostka istnieje, musi zawsze mieć nadzieję.

Co zrobić, jeśli nie chcesz żyć - porady psychologa

W pierwszej turze, osoba, która zadała to pytanie, zaleca się spróbować zrozumieć wydarzenia, które mają miejsce. Analiza sytuacji przyczynia się do przyjęcia właściwej decyzji, planowania konkretnych działań strategicznych i pomaga odwrócić uwagę od przygnębiających myśli.

Ponadto należy odróżnić depresyjne nastroje lub banalną melancholię, która mieści się w granicach normalności, od prawdziwej depresji. Przygnębienie i melancholia mogą zostać przezwyciężone same, a stan depresji wymaga profesjonalnej korekty.

Jeśli dana osoba straci pytanie: „co robić, jeśli już nie chcesz żyć”, nie powinieneś odrywać takich myśli, uważając je za haniebne lub niedopuszczalne. Problem nie przestaje istnieć i ma katastrofalny skutek, jeśli osoba udaje, że nie istnieje. To na etapie, w którym jednostka zaczyna myśleć o potrzebie dalszego istnienia, tak bardzo potrzebuje pomocy.

Często zdarza się, że temat depresyjnego nastroju jest tak wstydliwy i zabroniony, że jednostka musi istnieć przez lata w stanie depresji. Niektórzy nie radzą sobie z dotkliwością problemów i znajdują spokój na dnie butelki, podczas gdy inni obwiniają zniechęcenie i apatię na zmęczenie pracą, ukrywając brak pragnienia za obowiązkami, uzasadniając brak normalnego życia intymnego z codziennymi problemami. Taka trywialna egzystencja może trwać długo, dopóki jednostka nie uświadomi sobie, że już dawno przestała odczuwać szczęście. Ludzie stojący za codziennymi problemami, intensywny rytm życia, niekończące się pogoń za wyobrażonymi wartościami, tracą wartościowe wartości, tracą swoje cele i rozumieją sens istnienia. Zamieniają się w roboty, które istnieją zgodnie z programem ustalonym przez kogoś.

Błąd większości ludzi polega na stereotypowym myśleniu. Wielu śledzi swoje życie nie na swój sposób, ale narzucone przez społeczeństwo, ich otoczenie społeczne lub krewnych. Dlatego praca nie daje przyjemności, mąż od dawna był zdegustowany, dzieci zaczęły się denerwować.

Dlatego przede wszystkim konieczne jest zrewidowanie celów życiowych, własnej rozrywki, aby zrozumieć, co naprawdę przynosi przyjemność, daje radość i rozświetla szczęście. Kiedy jednostka całkowicie traci zainteresowanie własną istotą, traci aktywność społeczną i staje się apatyczna wobec wszystkiego, należy natychmiast odwiedzić psychologa.

Jeśli dana osoba pogrążyła się w wiru doświadczeń po pewnej sytuacji życiowej, powinieneś sam spróbować wydostać się z tego stanu. Ponieważ bezczynność doprowadzi do zapętlenia trudności, które mogą pogrążyć podmiot w depresyjnej otchłani.

Najczęstszym czynnikiem powodującym melancholię jest zapętlenie pewnego nieprzyjemnego zdarzenia. Stały wir problemów, przewijanie w głowie, utrzymywanie cichej wewnętrznej rozmowy z upiornym przeciwnikiem, przedstawiający możliwy przebieg wydarzeń, jeśli nie było konkretnej negatywnej sytuacji. Z takimi myślami jednostka pędzi się coraz głębiej w tęsknotę. Niezdolność do naprawienia zdarzenia w połączeniu z namiętnym pragnieniem zmiany tego, co się dzieje, doprowadzi do szaleństwa każdego. Zatrzymaj to teraz - główny cel zdrowej psychiki.

Kiedy wszystko, co dzieje się tak źle i nieuchronnie realizuje jedyne pytanie „co robić, jeśli nie chcesz już żyć”, musisz pamiętać o kreatywności. I nie musisz ograniczać własnej osoby w twórczej samorealizacji. Kreatywność jest korzystna ze względu na różnorodność kierunków: odtwarzanie muzyki, rysowanie, modelowanie, haftowanie, taniec, dzianie. Każdy rodzaj twórczej sztuki przynosi spokój. Możesz wybrać najbardziej podstawowy kierunek, uważaj go za dziecinny. Głównym warunkiem jest to, że hobby daje radość i przyjemność.

Terapia sztuką nie tylko pomaga pozbyć się nastroju depresyjnego, ale może również ujawnić tendencję do określonego kierunku, którego nigdy wcześniej sam nie podejrzewał. Proces twórczy pozwoli Ci się zrelaksować, zapomnieć o smutkach, nauczyć się nowych rzeczy. Wielką zaletą opisywanej metody jest możliwość zadowolenia krewnych pamiątką własnej produkcji. Ale szczęście rodzimego człowieka nie pozostawi nikogo obojętnym.

Jeśli rytm bycia pozwala, zaleca się przerwę. Możesz iść na wakacje lub wziąć kilka dni wolnego, iść do domu, udać się w góry, wykluczyć wszystkie hałaśliwe imprezy, poświęcić ten czas wyłącznie swojej osobie, nie pozwalając sobie na kłopoty.

Co zrobić, jeśli nie chcesz żyć, ale jest dziecko?

Czasami, nawet wśród zapalonych, kochających zabawę ludzi, optymizm się kończy, a zainteresowanie byciem znika. Przebieg życia ludzi nie może składać się wyłącznie z radości i pozytywnych chwil. Często osoba spotyka się w pewnych segmentach życia z przeszkodami nie do pokonania, smutkami, stratami, porażkami. Z tej ręki znikają pragnienie nowości, zainteresowanie tym, co się dzieje i pragnienie życia. Jedna myśl zaczyna się ścigać osobę: „co robić, jeśli w ogóle nie chcesz żyć, ale jest odpowiedzialność wobec krewnych, małżonka, dziecka”.

W obliczu braku potrzeby życia po raz pierwszy, nie warto kierować obsesyjną myślą, udawać, że nie istnieje, trzeba zdać sobie sprawę, że istnieje pewien problem i zacząć szukać jego korzeni. Możesz spróbować wykopać główną przyczynę samodzielnie, ale bezpieczniej jest to zrobić w towarzystwie bliskiego przyjaciela lub psychologa.

Przede wszystkim należy jasno określić sytuację, która pogrążyła się w otchłani przygnębienia. Następnie musisz zrozumieć, co doprowadziło do tego problemu. Często w bolesnych doświadczeniach trudno jest rozsądnie i rozsądnie rozumować. Tutaj możesz potrzebować bliskiego przyjaciela, którego aktualna sytuacja nie dotyczy.

Zastanawiając się nad własnymi problemami, które wpływają na twoje życie, byłoby miło pomyśleć o smutkach i kłopotach na świecie. Przecież wiele może być znacznie gorszych. W końcu wszelkie problemy finansowe mogą zostać rozwiązane, zdrada jest zapomniana, szczęście kiedyś nadejdzie, aby zastąpić nieudaną miłość. Nie da się naprawić tylko śmierci. Brak możliwości spłaty pożyczki jest nieznaczny w stosunku do nieuleczalnej choroby dziecka.

Jeśli pragnienie życia jest stracone, ale jest dziecko, musisz dać sobie szansę na odpoczynek. Nie możesz opuścić krótkiego okresu. Pozwoli ci to zdystansować się od codzienności, usłyszeć siebie i pomóc dowiedzieć się, co dokładnie niszczy twoje zainteresowanie byciem. Wszakże gdy przyczyna jest znana, znacznie łatwiej jest ją wykorzenić, niż próbować coś zmienić, nie wiedząc, co spowodowało spadek energii życiowej i apatię. Ponadto musisz zrozumieć, że mały okruch wymaga rodzica. A kiedy przynajmniej jedna żywa dusza potrzebuje ludzkiej osoby - to już jest racja bytu.

Najczęściej źródłem utraty żywotnych zainteresowań jest brak celu, pewnego rodzaju postawy, idei snu, dla którego realizacji osoba porusza się, rozwija, działa, pokonuje przeszkody. Taką instalacją może być kariera, dzieci, marzenie o bezchmurnym szczęściu obok ukochanej osoby, dzieci, bezpieczeństwo materialne, podróże.

Większość osób wydaje się żyć innym życiem. Studiują specjalności narzucone przez rodziców, pracują wyłącznie na rzecz materialnej satysfakcji, zapominając o duchowości, żyją z niekochanymi partnerami dla zachowania widoczności rodziny, przekształcenia własnego życia w serię doświadczeń, pogoni za dobrami materialnymi, próbują wyrwać choć odrobinę szczęścia.

Znaczenie istnienia można znaleźć w służbie ludziom, dobroczynności i kreatywności. Głównym zadaniem każdego człowieka jest szczęście. Człowiek a priori powinien być szczęśliwy. Trzeba nauczyć się widzieć szczęście w małych rzeczach, cieszyć się pierwszymi wiosennymi promieniami słońca lub zimowymi płatkami śniegu, dziecięcym uśmiechem lub pocałunkiem kochanka, dużą pensją lub ulubionym zajęciem, spotkaniem z przyjacielem lub czytaniem ekscytującego thrillera.

Jeśli podmiot, który stracił zainteresowanie byciem dziećmi, to oni są najlepszym lekarstwem na nastroje depresyjne. To dzieci mogą pomóc poradzić sobie z najpoważniejszą stratą i nieodwracalnym żalem. Czyste dusze, życzliwe i nieskrępowane w swoim zachowaniu, małe okruchy potrzebują dorosłych. Wszelkie wspólne interesy z dzieckiem odciążą smutne myśli na długi czas. Pragnienie życia zawsze budzi się, gdy patrzysz na własne dziecko, czując jego bezinteresowną miłość i dobroć.